 |
4 بانک مقالات فارسی 3 |
 |
یوتاب (نماد دلیری و بی باکی ِ زن در ایران باستان)
" سپاه دشمن در ایران می تازد...
شهر ها سقوط می کنند ...
شوش و بابل و استخر تسلیم شده اند ...
اسکندر برای فتح پارسه حرکت می کند ...
اما در کوه های کهکیلویه ...
در تنگه های در بند پارس متوقف می شود ...
دشمن راه پیش ندارد ...
سپاهیان آریوبرزن و خواهرش یوتاب راه را بر دشمن بسته اند ...
نبرد در می گیرد ...
دشمن عقب می نشیند ...
و اما ...
خیانت ...
با خیانت یکی از ایرانیان دشمن سپاهیان آریوبرزن و یوتاب را محاصره می کند ...
اما ایرانیان حلقه ی محاصره ی دشمن را می شکنند ...
آریوبرزن و یوتاب به پارسه می روند ...
اما ...
پایتخت قبل از رسیدن آنها سقوط کرده است ...
سپاهیان نا امید ...
در روبرویشان دشمن ...
و در عقب شان هم دشمن ...
خواهر و برادر ...
دلیر و بی باک ...
جنگ با دشمن ...
و مرگ در راه میهن"
یوتاب در لغت به معنی درخشنده و بیمانند است
از یوتاب به عنوان یکی از سردارن زن ایرانی نام برده اند
یوتاب خواهر آریوبرزن سردار نامدار ارتش شاهنشاهی داریوش سوم بوده است
وی در نبرد با اسکندر گجستک همراه آریو برزن فرماندهی بخشی از ارتش را بر عهده داشته است . او در کوههای بختیاری راه را بر اسکندر بست ولی یک ایرانی خائن راه را به اسکندر نشان داد و او از مسیر دیگری به ایران هجوم آورد
از یوتاب به عنوان شاه آتروپاتان ( آذربایجان ) در سالهای 20 قبل از میلاد تا 20 پس از میلاد نیز یاد شده است
آریو برزن و یوتاب در راه وطن کشته شدند و نامی جاویدان از خود بر جای گذاشتند
به پاس هر وجب خاکی از این ملک چه بسیار است ، آن سرها که رفته !
ز مستی برسر هر قطعه زین خاک خدا داند چه افسر ها که رفته !
ای ایران ای مرز پرگُهر
ای خاکت سرچشمه هنر
دوراز تو اندیشه بدان
پاینده مانی تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره‌ای من آهنم
جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
سنگ کوهت درّ و گوهر است
خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کِی برون کنم
بَرگو بی مهرِ تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان به پاست
نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو، کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
ایران ای خرّم بهشت من
روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم
جز مهرت در دل نپرورم
از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد دلم
مهرت ار برون رود چه می شود دلم
مهر تو چون، شد پیشه ام
دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کِی ارزشی دارد این جان ما
پاینده باد خاک ایران ما
دل از جان پرسید که اول ِ این کار چیست و آخر ِ این کار چیست و ثمره ی این کار چیست؟
جان جواب داد که اول این کار فناست و آخر ِ این کار بقاست و ثمره ی این کار وفاست
دل پرسید که فنا چیست و وفا چیست و بقا چیست؟ جان جواب داد که فنا از خودی خود رستن و وفا دوست را به میان بستن و بقا به حق پیوستن است
