شاید هر روز نام چند محله قدیمی تهران را بشنویم یا بخوانیم بی آنکه بدانیم چرا به این نامها معروف شده اند.

سید خندان

سید خندان نام ایستگاه اتوبوسی در جاده قدیم شمیران بوده است. سیدخندان پیرمردی دانا بوده که پیش گویی‌های او زبانزده مردم در سی یا چهل سال پیش بوده است. دلیل نامگذاری این منطقه نیز احترام به این پیرمرد بوده است.
فرمانیه

در گذشته املاک زمینهای این منطقه متعلق به کامران میرزا نایب‌السلطنه بوده است و بعد از مرگ وی به عبدالحسین میرزا فرمانفرما فروخته شده است.

فرحزاد

این منطقه به دلیل آب و هوای فرح انگیزش به همین نام معروف شده است.

شهرک غرب

دلیل اینکه این محله به نام شهرک غرب معروف شد ساخت مجتمع های مسکونی این منطقه با طراحی و معماری مهندسان آمریکایی و به مانند مجتمع های مسکونی آمریکایی بوده و در گذشته نیز محل اسکان بسیاری از خارجیها بوده است.

آجودانیه

آجودانیه در شرق نیاوران قرار دارد و تا اقدسیه ادامه پیدا میکند. آجودانیه متعلق به رضاخان اقبال السلطنه وزیر قورخانه ناصرالدین شاه بوده، او ابتدا آجودان مخصوص شاه بوده است.

اقدسیه

نام قبلی اقدسیه (تا قبل از 1290 قمری) حصار ملا بوده است. ناصرالدین شاه زمینهای آنجا را به باغ تبدیل و برای یکی از همسران خود به نام امینه اقدس (اقدس الدوله) کاخی ساخت و به همین دلیل این منطقه به اقدسیه معروف شد.

جماران

زمینهای جماران متعلق به سید محمد باقر جمارانی از روحانیان معروف در زمان ناصر الدین شاه بوده است. برخی از اهالی معتقدند که در کوههای این محله از قدیم مار فراوان بوده و مارگیران برای گرفتن مار به این ده می آمدند و دلیل نامگذاری این منطقه نیز همین بوده است و عده ای هم معتقدند که جمر و کمر به معنی سنگ بزرگ است و چون از این مکان سنگ‌های بزرگ به دست می آمده ‌است‌، آن‌جا را جمران‌، یعنی محل به‌دست آمدن جمر نامیده‌اند.

این دفعه میخوام در مورد دریاچه زیبای استیل عباس آباد آستارا برای شما صحبت کنم:

لب دریاچه ی استیل یه هتل به اسم هتل اسپیناس که (نمای بیرونی این هتل تا حدودی شبیه هتل رامسره)
اولین چیزی که می شه درموردش گفت اینه که مناظر اطراف واقعا مدهوش کننده است.

دزفول شهری با زبان آجری

ساختمانها و بناهای تاریخی ، برجها وباروها ، قصرها ، خانه ها ، معبدها ومسجدها ، معابر وبازارها ، نگاره های سنگی ، چوبها وخشتهای گلی منقش به طرح های پر رمز وراز و....همه وهمه زبان حال مردمانی است که پیش از من وشما در این سرا زیسته اند؛ آن چیزهایی که امروز ، به اعتبار آنها به دنبال احیا وتثبیت هویت ملی وروح خود باوری در میان مردم وبویژه جوانان این مرز وبوم هستیم . میراثی که خیلی بیش از این حرف برای گفتن دارد ومیتواند برای ما مسبب خیر وبرکت باشد .
همه اینها را گفتم ، اما یک چیزی در ذهنم ساز مخالف میزند ومرا نگران میکند: اصلا اهمیت این همه خشت وگل وسنگ وآهن ورنگ در چیست ؟