سیزدهم فروردین ماه درگفتار ایرانیان از آن به عنوان 13به در یاد می کنند یکی از روزهای شادمانی و سرور است .

عده ای به واسطه ی آن که آگاهی کمتری دارند ، ازاین روز به عنوان روز نحس یا د می کنند در صورتی که در هیچ یک از کتابهای باستانی یا آثار پژوهشگران آداب و سخن ایرانیان   به نحس بودن یا شوم بودن این روز اشاره نشده بلکه از این روز به عنوان" تیر روز"که روز بسیار سعید و فرخنده ای است یاد می کنند .

به میمنت این فرخندگی که در پایان جشن های رسمی نوروز قرار داده اند که مردم خانه و کاشانه ی خود را ترک گفته و در دامان طبیعت و جویبارهای روان به جشن و پایکوبی می پردازند .این سنت از زمان جمشید که سالهای پی در پی را در دامان طبیعت خیمه و خرگاه  برپا می کرده است برجای مانده و هم اکنون نیز ادامه دارد.

******************************************************

کی اول شروع کرد به گره زدن

 ماجرا از آنجا شروع شد که کیومرث نخستین بشر روی زمین (بر اساس افسانه آفرینش در ایران باستان ) اولین پادشاه ، دختر  و پسری داشت بنام مشیه و مشیانه  که دو قلو بودن و چون تنها این دختر و پسر روی زمین بود در روز سیزدهم  فروردین برای اولین بار ازدواج کردن از آنجایی که در آن زمانه محضری نبود تا با هم عقد کنند. اصلا عقد و نکاح شناخته شده نبودآن دو تصمیم گرفتند  یک فکر خلاقانه بکنند ناگهان چشمشان به نوعی علف به نام "مورد " افتاد  پس باهم دیگه شاخه های مورد به هم گره زدن  پایه ازدواج خودشان را بنا کردند و چه مستحکم  ...

این راز در بین ایرانیان گشت و همه از اون آگاه شدند و به یاد سالگرد ا زدواج مشیه و مشیانه هر ساله در روز 13 فروردین دختر ها و پسر های دم بخت این مراسم را انجام می دادند .

هنوز هم دختر ها و پسر ها برای بستن پیمان زنا شویینیت می کنند و علف گره می زنند .  

برگرفته از کتاب اصل و نصب   

اثر :عبد العظیم  رضایی( با تلخیص)

منبع : وبلاگ تدبیر