این بنا در ضلع غربی خیابان طالقانی –کوچه سنگ فرش، واقع است. این کاروانسرا در دوره قاجاریه ساخته شده است. در گذشته مرکز توزیع غله بوده است.
این کاروانسرا به سبک معماری سنتی بصورت دوره ساز بنا شده و شامل یک طبقه یا شبستان (زیر زمین) می‌باشد. مساحت کل بنا 1000 متر مربع و بخش آجری نوساز در ضلع جنوبی 350 متر است.
کاروانسرای افضل یکی از سالمترین کاروانسراهای شوشتر بوده و تا حد زیادی از دخل و تصرفات مصون مانده است. این بنا با شماره 7940 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و دارای مالکیت خصوصی است. 
 

دزفول شهری با زبان آجری

ساختمانها و بناهای تاریخی ، برجها وباروها ، قصرها ، خانه ها ، معبدها ومسجدها ، معابر وبازارها ، نگاره های سنگی ، چوبها وخشتهای گلی منقش به طرح های پر رمز وراز و....همه وهمه زبان حال مردمانی است که پیش از من وشما در این سرا زیسته اند؛ آن چیزهایی که امروز ، به اعتبار آنها به دنبال احیا وتثبیت هویت ملی وروح خود باوری در میان مردم وبویژه جوانان این مرز وبوم هستیم . میراثی که خیلی بیش از این حرف برای گفتن دارد ومیتواند برای ما مسبب خیر وبرکت باشد .
همه اینها را گفتم ، اما یک چیزی در ذهنم ساز مخالف میزند ومرا نگران میکند: اصلا اهمیت این همه خشت وگل وسنگ وآهن ورنگ در چیست ؟

دزفول شهری کهن با پیشینه ای چند هزارساله است و از قدیمی ترین شهرهای استان خوزستان به شمار می رود و از نظر تاریخی ، طبیعی  و فرهنگی ویژگی های برجسته ای دارد . طبق اظهارات کاوشگران غربی در نیم قرن اخیر از جمله والترهینتس آلمانی ، آوان نخستین امپراتوری گسترده کشور عیلام (اولین حکومت ایرانی) در محل دزفول فعلی قرار داشته است.
تپه های باستانی چغامیش با قدمت 5000 سال پیش از میلاد مسیح که به گفته باستان شناسان ، گنجینه اطلاعات کاملی از دوران های متعلق به هفتمین هزاره پیش از میلاد تا شکوفایی کامل تمدن شوش است نیز در دزفول قرار دارد. در این تپه ها آثار یک شهر باستانی ساخته شده از خشت های پخته متعلق به عصر پیدایش خط دیده می شود و می توان گفت این منطقه نخستین مرکز خط و کتاب در ایران می باشد.