 |
4 بانک مقالات فارسی 3 |
 |
نوشته:مجتبی کلانتر
علم اقتصاد مبتنی فروض بسیاری است ،از جمله آنها ،که در کلیات این علم بر آن تاکید بسیار می شود این است که ما با کمیابی مواجه هستیم و وظیفه علم اقتصاد را تخصیص بهینه منابع کمیاب می داند.
من در اینجا می خواهم بگوییم که در جهان کمیابی اصلا وجود ندارد. و آنچه که ما با آن مواجه هستیم محدودیت است. مثلا ساعات شبانه روز 24 ساعت است.و یا انسانها هر قدر تمرین انجام دهند نمی توانند با سرعت 100 km/h بدوند.اما خواسته های انسانها هر چند نامحدودند ولی شبیه هم نیستند.
یا به سخن بهتر ما به طور بالقوه کمیابی نداریم بلکه به طور بالفعل دچار کمیابی هستیم .
فکر می کنید چه روش هایی را می توان در پیش گرفت که در حالت بالفعل کمیابی نداشته باشیم ویا حداقل این محدودیت را تقلیل دهیم.
